Digitale opsporing 

Hoe spoor je cybercriminelen op? Maken anonimiseringstechnieken en versleuteling de opsporing onmogelijk?

Digitale opsporing vindt in een andere context plaats dan meer traditioneel recherchewerk. In deze cursus wordt aan de hand van het opsporingsproces in cybercrimezaken besproken op welke wijze bewijs kan worden verzameld in een digitale context. Het juridisch kader wordt voor de volgende opsporingsmethoden wordt daarbij uitgebreid behandeld:

• Open bronnen onderzoek;

• De toepassing van online undercover opsporingsmethoden;

• Het vorderen van gegevens van online service providers;

• Het onderzoek van opgeslagen gegevens in computers; en

• Hacken als opsporingsmethode;

• Jurisdictieproblemen bij digitaal onderzoek.

Daarnaast worden ook de meer technische uitdagingen in opsporingsonderzoeken besproken, zoals het gebruik van anonimiseringstechnieken door verdachten en het probleem van versleuteling in opsporingsonderzoeken. Ook wordt aandacht besteed aan de grensoverschrijdende bewijsvergaring via internet en aanliggende jurisdictieproblematiek. De meest actuele wetgeving en jurisprudentie worden tijdens de cursus besproken.

Docent

Mr. dr. J.J. Oerlemans is als onderzoeker en gastmedewerker verbonden aan eLaw@Leiden, het Centrum voor Recht en Technologie bij de Universiteit Leiden. Hij doet onderzoek naar digitale opsporing, bijzondere bevoegdheden, privacy en cybersecurity. Hij publiceert regelmatig over deze onderwerpen. Op 10 januari 2017 is Jan-Jaap op zijn proefschrift ‘Investigating Cybercrime’ gepromoveerd bij de Universiteit Leiden.

Doelgroep 

• Advocaten

• Bedrijfsjuristen

• Compliance officers

• Overheidsjuristen (gemeenten, provincies, rijksoverheid etc.)

• Leden Rechterlijke Macht

• Leden Openbaar Ministerie

• Medewerkers opsporingsdiensten (FIOD, politie etc.)

• Medewerkers Belastingdienst

• Toezichthouders

• Adviseurs